Deelnemers vertellen het zelf

Ongeveer 15 jaar geleden heb ik twee vogelcursussen gevolgd. Met een gids en de verrekijker op stap heb ik allerlei vogels gezien en gehoord in verschillende gebieden. Er ging een wereld voor mij open. Ik heb een volkstuin waar ook veel vogels zijn te zien en te horen. Vogels maken mij blij. Elke soort heeft zo’n eigen en bijzonder verhaal.

Na mijn pensionering ben ik op schilderles gegaan en al snel ging ik vogels schilderen. Eerst alleen op doek, later op steeds meer verschillende voorwerpen: doosjes, kapstokjes, sleutelhangers, dienblaadjes en voor mijn kleindochter een groeimeter. Ik schilder realistisch, maar soms maak ik ze kleuriger of verander ik de vorm iets. Mensen kunnen mij ook vragen een vogel naar wens te schilderen.

Ik doe nu voor de derde keer mee met de buurtexpositie omdat ik dit initiatief heel leuk vind met al die verschillende mooie zelfgemaakte kunstwerkjes.

Ik heb 25 jaar bij een baas gewerkt in een koffiehuis en daarna samen met mijn man 10 jaar zelf een koffiehuis gehad, ’t Dobbertje op de Marnixstraat. Dat was hard werken: wij gingen om 5 uur ’s morgens open en ’s avonds om 9 uur dicht.

Na het overlijden van mijn man, tweeënhalf jaar geleden, ben ik begonnen met diamond painting. Dat is een soort borduren met steentjes. Met een speciale pen plak je de steentjes volgens het patroon op het doek. Het is erg ontspannend. Je bent bezig en de tijd vliegt voorbij. Elke middag doe ik dat, elke dag een klein stukje. Ik heb al heel wat van die schilderijen thuis aan de muur hangen.

Ik aquarelleer sinds 4 jaar en daarnaast maak ik veel foto’s.

Het is de derde keer dat ik meedoe aan de buurtexpo. Deze keer heb ik de wind die aan het begin van dit jaar zo dominant aanwezig was, proberen weer te geven met aquarel en fineliner. Ook heb ik nieuw werk met mixed media zonder thema.

Het is heerlijk om met je handen te werken, iets te creëren. Het is steeds weer spannend hoe het uitpakt. En ook is het leuk om je werk aan de muur te zien en daar reacties op te krijgen.

Ik maak collages en daarbij maak ik uitsluitend gebruik van afbeeldingen uit het Parool. Dat doe ik inmiddels een jaar of acht. Het is een eerbetoon aan deze mooie papieren krant die aan het verdwijnen is doordat iedereen nu op elk moment van de dag digitaal het laatste nieuws kan en wil lezen. Daarnaast is het een vorm van papier recyclen.

Het is begonnen met stapels mooie pagina’s uit het Parool die ik bewaarde omdat het zonde was om ze weg te gooien. Met die stapels ben ik op een regenachtige dag aan de slag gegaan en zo zijn langzamerhand de collages ontstaan. Gewoon omdat ik er veel plezier in had. Inmiddels ben ik er meerdere dagen per week mee bezig en is het onderdeel van mijn leven geworden.

Sinds het Parool er begin maart van dit jaar aandacht aan heeft besteed heb ik ook een Facebookpagina en treed ik er meer mee naar buiten. Van elke verkochte collage gaat € 50 naar de Regenboog Groep in Amsterdam.

Ik heb al verschillende keren meegedaan met de Buurtexpo en de KerstPoPuP van MLB Galerie. Met beeldjes in de tuin, met engeltjesoorbellen en belletjes in de vorm van bijen, met kaarsen van bijenwas en met zilveren en gouden kerstversiering van eikeltjes. Dit jaar nog één keer: de vrolijke, gekleurde sjaals van acrylgaren. Handgebreid, makkelijk te wassen en snel droog!

Mijn hobby’s zijn slapen, lezen en schilderen. Met schilderen ben ik 10 jaar geleden begonnen. Ik ben een autodidact die tekent en schildert en aquarellen, etsen en zeefdrukken maakt. Steeds een andere techniek gebruiken houdt het spannend. Ik had eigenlijk 20 jaar geleden moeten beginnen, dan had ik nu beelden gemaakt.

Van origine ben ik fotograaf en in mijn werk zie je die fotografische blik wel terug, denk ik. Ik maak nooit een achtergrond omdat ik het beeld op zich zo interessant vind. Op internet zoek ik naar vogels of andere beesten die ik zou willen fotograferen, maar dan schilder, teken of druk ik ze dus af.

Ik hou van vogels, van kraaien en kauwen in het bijzonder, zeker sinds ik werken met potlood en houtskool heb ontdekt. Bovendien vind ik het buitengemeen aardige vogels. Vogels staan op een bepaalde manier, kijken op een bepaalde manier, houden hun nek op een bepaalde manier. Daar houd ik van.

Jaren geleden ben ik begonnen met portretschilderen en schilderen naar model. Een tijdje heb ik ook geëxperimenteerd met  zelf verf maken: eitempera en verf uit leem.

Schetsboeken had ik al van het begin af aan. Maar met corona namen deze hun vlucht, letterlijk… De zomer van 2020 was zo warm en droog, dat ik na het werk thuis vaak naar buiten vluchtte om te tekenen. RAUS AUS DER WOHNUNG! Naar het Rembrandtpark of het Erasmuspark of aan de gracht. En ik schets nog steeds, inmiddels ook weer thuis.

Mali is een land in Afrika en toevallig ook mijn naam. Ik ben opgegroeid in een derde generatie Surinaams-Javaanse familie. Vanaf jonge leeftijd was ik visueel ingesteld waardoor ik een grote voorliefde voor films, strips en animatie ontwikkelde. Ik zag ook al snel het verschil in tekenstijlen tussen verschillende landen en was vroeg bezig met animatie en strips uit Japan, Korea en China. Inspiratie uit Azië is voor mij dan ook heel gewoon geworden en veel terug te zien in mijn werk.

Tegenwoordig ben ik vooral een creatieveling op zoek naar mezelf en dat kan heel goed met kunst.

Als conceptueel fotograaf maak ik gevoelsbeelden die ik presenteer in installaties. Ik wil ervaringen aanraken waar woorden tekort komen en fotografeer mijn eigen verwarring ingebed in de schoonheid van het alledaagse. Met kleur, textuur, lichtval en een spel met scherptediepte creëren mijn foto’s een onwerkelijke wereld. Eigenheid, levenskracht en kwetsbaarheid zijn belangrijke thema’s. De installatie Los Raken gaat over het los raken van ervaringen en aanwezig blijven in dat wat rest. De installatie Verdwijnpunt over hoe sporen van een rijk leven verdwijnen in leegte, aankondigingen van een uitgestrekt verlies.

Foto Margreth Hoek van ben Berendsen.

Ik woon vlakbij het Mercatorplein. Meubels maken doe ik al 30 jaar lang. Daarbij het ben ik steeds meer afvalmateriaal gaan gebruiken dat ik ergens in de buurt bij het grofvuil vind. Zo krijgt menig afgedankt IKEA-meubel bij mij een tweede leven. Hout is mijn hoofdmateriaal: het is sterk, fraai en natuurlijk. Soms gebruik ik ook ander materiaal, zoals hier in de expositie te zien is.

Het onderstel van de salontafels is afkomstig van een Eames plastic kuipstoel, waarvan de rugleuning was afgebroken. De kuipstoelen werden in december 2019 en mei 2021 aangeboden bij het grofvuil in de Kinkerbuurt. Het hout (beuken/grenen) voor de meubelvoet en het verdere framewerk is in de afgelopen jaren verzameld in de Baarsjes. Daar vond ik ook de glasplaten. De gebogen delen zijn koud gelamineerd.

Naast de genoemde materialen zijn wat stukken schuurpapier gebruikt en

een paar schroeven. O en wat lijm. Mijn documentatie vermeldt niet of die schroeven misschien ook zijn hergebruikt. Dikke kans…

Ik ben in 1984 afgestudeerd aan de AKI in Enschede, afdeling grafische vormgeving.

Momenteel maak ik kleine beeldverhaaltjes met voorwerpen die voor mij persoonlijk van betekenis zijn maar op zichzelf geen waarde hebben. Het is een soort combinatie van collage en assemblage. Op een intuïtieve manier ontstaat een verhaaltje zonder woorden: een ode aan het spelende kind in mijzelf.

Ik ben genezer, kattenliefhebber, beeldend kunstenaar, pensionado en single. Ik maak kunst sinds 1990. Ik volgde toen een cursus ‘intuïtief’ schilderen omdat ik het gevoel had ‘dat er meer in mij zat’. Tot en met de derde les gebeurde er weinig, maar in de vierde les kwam er bij mij iets onbekends naar boven en ik schilderde ik een spetterend beeld waarvan ik zelf stomverbaasd was. De kunstenaar in mij is op die dag geboren.

Ik heb gekozen voor het thema Gezichten en Portretten omdat het de laatste keer is dat deze expo georganiseerd wordt en mijn gedachten teruggingen naar de tijd dat MLB Galerie naast mijn deur begon. Zo kwam ik terecht bij een van de eerste werken die ik maakte. Van het ene gezicht kwam toen het andere. Ik kijk ook wel eens in de spiegel, zowel fysiek als in overdrachtelijke zin. Is dat zweverig of misschien zelfs totale blabla? Dat zou kunnen.

Ik doe mee aan de buurtexpo omdat ik graag gezien word en mijn werk graag laat zien.

Waarom deze halssieraden?

Bij het opruimen van kasten in de coronatijd vond ik een flinke mand met oude kralen uit Afrika, ‘geërfd’ van een dierbaar familielid die daar in de jaren 60 veel gereisd heeft. Ook kwam ik dozen met kralen tegen uit mijn eigen verleden en daar wil je dan iets mee.

Na het reinigen en uitsorteren volgt een leuke uitdaging om kleur, materiaal, karakter en sfeer van deze vondsten bij elkaar te brengen.

Het resultaat van deze zoektocht: déze halssieraden!